Dag 02 (19/08) - Op naar Orlando !

Woensdag 19 augustus:

Vandaag vliegen we dan voor de 2e maal dit jaar naar de USA. Om tien over 5 zijn Simone en ik al klaar wakker, dit ondanks de heerlijke bedden. We zitten al snel in ons amerika ritme, zelfs nog voordat we er zijn. Ook Mitch komt om half 6 de kamer op gestrompeld en kruipt bij ons in bed. We doezelen nog een beetje weg maar rond half 8 gaan we er toch allemaal maar uit. De koffers goed rangschikken, wat mag mee op vakantie, wat kan terug in de auto. Na de rekening betaald te hebben voor ons Park, Sleep & Fly arrangement stappen we in de shuttle, welke keurig voor de deur op ons staat te wachten. Binnen 10 minuten staan we op het vliegveld. Als eerste maar de koffers afgeven, inchecken hebben we gisteren al via internet gedaan. Lange rij bij de balie, maar ja, toch maar achteraan sluiten. Er moet toch ook een drop off balie zijn ? Even navragen bij de balie voor business class, inderdaad, hier kunnen we onze koffers netjes afgeven. Dus weer uit de lange rij en op naar de balie voor business class. Weer de gebruikelijke vragen, of we alles zelf hebben ingepakt ( ja helaas, Simone moest het weer helemaal in haar eentje doen ), waarom we vliegen vanaf Brussel en niet Amsterdam ( Amsterdam, hebben ze daar ook een vliegveld ? ) en of we elektronische apparatuur bij ons hebben ( genoeg, papa sjouwt zich een breuk ) Koffers op de band en op naar het restaurant voor ons ontbijt.

Nou ja, ontbijt, Jordan en Robin beginnen met aardbeiengebak en iets van chipsstokjes om in smeerkaas te dippen . Ik besluit gezond te doen ( voor de laatste keer deze vakantie ? ) en te gaan voor een stokbrood hollandia, het bekende stokbrood gezond. Simone en Mitch doen het netjes met een ontbijt met croissant en een broodje met ei.

Voor we het weten kunnen we de riemen weer uit onze broeken halen, de schoenen uit ( gelukkig weer schone sokken aan vanochtend ) en mogen we door naar onze gate. Snel kunnen we plaatsnemen in het vliegtuig, we vliegen naar Washington in de economy plus klasse. Tijdens het uitzoeken van de seats op internet kon ik een paar weken geleden deze stoelen vastleggen zonder extra kosten. Dus maar meteen gedaan.

Met een vertraging van een 35 minuten gaan we dan eindelijk de lucht in ( verkeerde woordkeuze misschien ) , op naar Washington. Na 2 rondjes van drank en pretzels komt dan na 550 miles vliegen het culinaire hoogtepunt van deze vlucht, de chicken or pasta ! We gaan voor 2* pasta en 3* kip, kunnen we onderling ruilen. Ik moet toegeven, de kip is de lekkerste van de laatste vluchten die we gehad hebben, maar na een half bakje gaat het dekseltje er toch weer terug op. We moeten het niet te gek maken he, dadelijk denken ze nog dat we er echt van hebben genoten.

Na de kip wil ik heerlijk gaan genieten van mijn mp3. Heb er de afgelopen week lekker veel muziek opgezet, ik ga er helemaal klaar voor zitten, boek in de aanslag. Het eerste nummer is van Kinderen voor Kinderen, buiten spelen. Lijkt me niet zo’n goed idee op 11 km hoogte… Volgende nummer is van Crazy Frog, hier gaat iets goed fout. Blijkt dat ik mijn mp3 speler helemaal vol heb gezet met muziek welke Mitch heeft uitgezocht. Na 4 nummers houd ik het voor gezien en berg mijn mp3 speler maar weer op.

Om half 3 landen we volgens schema op Dulles Airport in Washington. Omdat we op rij 25 zitten zijn we lekker snel uit het vliegtuig, onderweg valt in het vliegtuig mijn laptoptas nog op de grond. Oprapen en vlug weer omhangen en door de slurf naar de immigrations. Oeps, waar is mijn mapje met alle gegevens, boarding passen en noem maar op gebleven ? Zeker uit mijn tas gevallen in het vliegtuig. Weer tegen de stroom in het vliegtuig in, op zoek naar mijn map. Gelukkig ligt deze nog keurig op de grond in het vliegtuig bij onze rij. Vlug oprapen en weer terug. Simone staat met de kids ongerust op mij in de slurf te wachten, waar ik toch bleef .....
Inmiddels bij de immigrations door deze vertraging ruim 200 man voor ons, ja 20 tot 25 rijen uit het vliegtuig keer 9 personen uit de economy klasse. Niemand heeft medelijden met ons, gewoon achteraan sluiten dus ;-) Zijn we eindelijk aan de beurt, ben ik vergeten de onderste velden in te vullen op de voorkant van het groene formulier, dus het gedeelte wat in je paspoort wordt geniet. Ja, ik was vanmorgen denk ik nog niet goed wakker toen ik op het vliegveld van Brussel die formulieren allemaal heb ingevuld. Ben ik niet vaak genoeg naar Amerika geweest omdat ik het nog niet foutloos kan invullen of is hier sprake van enige nonchalance .... Gegevens invullen en weer terug in de rij, gelukkig hoeven we niet opnieuw achteraan te sluiten.

Maar we hebben tijd genoeg, de volgende vlucht is pas om 6.20 PM en het is vakantie. Koffers ophalen, deze zijn al netjes van de band gehaald ( door wie ? ) dus alleen nog maar even op een bagagekar zetten ( ja, waarom hebben ze dàt dan weer niet voor ons gedaan ? ).
Weer een formulier inleveren, gelukkig deze foutloos gedaan, koffers weer afgeven en door de douane. Dus flesjes en blikjes uit de tas, riemen weer uit de broek ( zakt mijn broek niet af, ben ik al afgevallen door het broodje gezond van vanochtend ? ) schoenen weer uit ( ja, nu beginnen de sokjes toch wel wat te ruiken na zo'n lange reis opgesloten in sportschoenen ) en weer door het poortje. Na alle spullen weer verzameld te hebben gaan we richting gate D4 voor de vlucht naar Orlando. Inmiddels is het rond 4 uur / half vijf. Ik kijk of ik een netwerkje kan oppikken op het vliegveld, heb geluk en plaats vlug dag 1 op de weblog. De foto's volgen later wel.

Rond tien voor 6 mogen we weer plaatsnemen in het vliegtuig, op naar Orlando. Mooi om tien voor half 7, op schema, gaan de remmen los en komt het vliegtuig in beweging. Echter niet voor lang, 100 meter verderop wordt er weer op de rem getrapt. Is de piloot iets vergeten en moet het vliegtuig in z'n achteruit ? En dan begint de ellende, het is slecht weer op de route naar Orlando, het is druk in de lucht, er mogen maar mondjesmaat vliegtuigen vertrekken. Men kan niet zeggen hoe lang het gaat duren. De temperatuur loopt lekker op in het vliegtuig. De motoren gaan zelfs af en toe uit. Lang verhaal kort gemaakt, na 2 uur komt men op het geweldige idee om een re-route te gaan doen, we vliegen met een omleiding naar Orlando. Na dit wijze besluit zijn we ineens binnen 5 minuten weer met de wielen van de grond. De vlucht duurt 1.45, we komen rond de klok van 10 uur aan op MCO. Hoeveel uren zijn we inmiddels al op ?
Mitch heeft al een tijdje de spuugzak binnen handbereik, hij is niet echt fit. Gelukkig blijft de kip op zijn plaats en kunnen we veilig uit het vliegtuig. Koffers ophalen en we kunnen naar Alamo voor de huurauto.

Nadat we uit de lift komen hebben we een meevaller, geen lange rij mensen voor ons, we zijn meteen aan de beurt. Een overdreven vriendelijke medewerkster helpt ons, alles gaat vlot. Dan komt weer de vraag of we interesse in een upgrade hebben, het gaat nooit allemaal passen in onze Equinox. Na een snelle nee van onze kant en, we've been here before, is de vrolijke stemming meteen weg bij Lilly van Alamo en wordt het kontrakt snel afgerafeld. Ik moet 7 handtekeningen zetten, alle bedragen staan op 0 en dan kunnen we naar de garage.

Hier worden we weer opgewacht en wordt ons een Kia Rondo aangewezen, er staan er 2, een witte en geen witte. We mogen zelf kiezen !! Na de auto bekeken te hebben ga ik samen met Mitch terug naar het kantoortje en verzoek om een andere. De kids willen toch echt wel in een Amerikaan zitten.... We mogen uit een andere rij een Jeep uitkiezen. Nou ja kiezen, er staat maar 1 groene in een verder lege rij. Valt wel op dat er veel Kia's en Hyundai's staan en eigenlijk geen Amerikaanse bakken.

Spullen in de auto, TomTom aan en we kunnen weer op weg. Na een wat lange donkere rit van toch wel bijna 1,5 uur komen we om kwart voor een 's nachts aan in Inverness. Snel de sleutel ophalen, nog 3 minuten met de auto en dan kan de voordeur eindelijk woden opengemaakt en zijn we op onze plaats van bestemming.

Het is het lange reizen meer dan waard geweest. Wat een geweldige villa hebben Edwin & Wendy ! De kinderen hebben al allerlei dingen gehoord maar willen het nu met eigen ogen gaan aanschouwen: een pooltafel, dartbord, tafeltennistafel, een jaccuzi, springkussen buiten, een basketbalnet. Jammer dat het al zo laat is. De villa is prachtig, het zwembad is mooi verlicht. Ik zal hier de komende dagen nog eens een paar mooie foto's van proberen te maken.

Inmiddels loopt het al tegen de klok van 2 uur, tijd om naar bed te gaan. Eigenlijk ben ik al wat over de slaap heen, voor Nederlandse begrippen is het toch 8 uur. Ga toch maar naar bed.

Morgen weer een dag !