Update

Laatste wijziging woensdag 19 augustus. Dag 1, vertrek naar Brussel is geplaatst. Helaas nog zonder foto's. Zit nu op Washington Dulles met verbinding, te wachten op de vlucht naar Orlando.

Zie hier de link voor dag 1


DE VOORBEREIDING:

Net terug uit New York moeten we alweer plannen gaan maken voor de zomervakantie.

2 weekjes Frankrijk, misschien Portugal ? Het valt niet mee. Echte aanbiedingen zijn er (nog) niet en als je uitrekent wat het gaat kosten met 5 personen in een sta-caravan in Frankrijk of een appartement in Portugal ....

We zijn natuurlijk erg verwend door de vakanties in Amerika. Eigen zwembad, altijd goed weer, heerlijk eten en natuurlijk volop shoppen. Dan af en toe maar eens kijken naar vliegtickets voor Amerika, stel je voor.

Op de site van Connections zien we een goede aanbieding. Voor bijna 1700 € 5 tickets naar Orlando, het begint weer te kriebelen.... 2 weken later wordt het helemaal te gek, Connections heeft samen met United een aanbieding, 50 € per persoon korting. Dus maar eens ingeven op internet, 5 personen, vertrek 19 augustus..... totaalprijs incl. taxen etc. 1.432 € Dit kan niet waar zijn ?! Na enige overwegingen de knoop toch snel doorgehakt, we gaan boeken !! De kinderen natuurlijk weer helemaal door het dolle, papa en mama ook goed blij.

Pretparken gaan we dit jaar niet bezoeken, dat wordt echt te kostbaar.
Natuurlijk moeten we wel een slaapplaats hebben, dus op zoek naar een villa in Florida. Via vrienden krijgen we een super de luxe villa aangeboden met 4 slaapkamers en 3 badkamers. Het ligt een uurtje buiten Orlando maar dat is niet erg. We gaan toch geen parken bezichtigen en hoeven dus niet iedere dag op stap met de auto. Dit gaat een relax vakantie worden met natuurlijk wel shoppen en veel lekker eten ;-)

Het huren van een auto moet ook geregeld worden, natuurlijk via de site van usareisen. Ook hier hebben we geluk. Ze hebben een tijdelijke actie voor boekingen op dinsdag en woensdag, een extra korting van 20 €. De Chevrolet Equinox wordt weer vastgelegd voor het bedrag van 335 € voor 2 weken, daar kan geen andere site tegenop !

We vliegen vanaf Brussel Zaventem. Omdat we om 12 uur vliegen,moeten we ons dus daar om 9 uur melden. Aangezien ik zelf regelmatig voor het werk naar Brussel moet en dan iedere keer 's ochtends in de file sta, kiezen we ervoor om een hotelovernachting te nemen. Een aantal hotels aangeschreven voor het Park, Sleep & Fly arrangement, uiteindelijk boeken we bij Pullman Brussels Airport. En zo begint de vakantie al een dagje eerder !

Ook moet de weblog een facelift krijgen. Het is te gemakkelijk om maar weer verder te gaan op de vorige weblog van onze trip naar New York. Een nieuwe maken kost echter best wel veel tijd en gaat niet altijd even makkelijk.

Robert-Jan ( MattRob ) wordt aangeschreven tijdens zijn trip in Amerika / Canada, Pieter ( ja, de PENPE Pieter ) wordt via MSN bestookt met vragen. Ze komen met allerlei goede adviezen, ook over hmtl of hlmt of hmlt of html .... Het begint mij te duizelen. Ik laat deze programmeertechniek dus voorlopig nog maar even rusten.

Nog een kleine 5 weken en dan gaan we weer !!

Dag 17 (03/09) - Weer thuis

Verder verloopt de vlucht zonder problemen. Van de lieftallige dame achter me heb ik geen last meer gehad. Is maar goed ook, was inmiddels op het punt om haar zo met een boogje 3 rijen voor mij te plaatsen….

De kids vallen allemaal lekker snel in slaap. Ikzelf en Simone pakken in totaal ook zo’n 2,5 uur aan slaap. Rond 6 uur komt men langs met de snack, een of ander niet te identificeren broodje en een yoghurtje. Dit is allemaal te gezond en kan dus nooit goed voor het lichaam zijn.

Vervolgens landen we rond vijf over zeven op Brussel Zaventem. Onze vlucht van 6 uur en 45 minuten is eigenlijk best snel voorbij gevlogen ( letterlijk en figuurlijk ). Toch raar dat je op de terugweg altijd eerder aankomt dan gepland volgens de tickets.

Dan door de douane. Hier staat een lange rij maar we mogen als EU ingezetene naar een balie links. Daar staat niemand. Zijn wij de enige mensen uit de EU of weet verder niemand dit ?
De banden met koffers draaien al, helaas zitten onze koffers er voorlopig nog niet bij. Na 20 minuten wachten komen ze dan toch ineens alle 4, o nee, we hebben inmiddels 5 koffers, voorbij.

Dan op zoek naar de hotel shuttle. Staat een groot bord buiten, ieder half uur komt er een shuttle voorbij. Ik zie allerlei busjes van hotels voorbij komen, maar geen Pullman. Dan maar ff in de telefoon klimmen ( gaat een stuk beter nu, na al die trainingen op het hoge bed in de master bedroom ). Yes sir, de shuttle is coming.

( Het typen van het verslag loopt overigens op dit moment niet soepel, heb al een aantal malen de ogen dicht. Even nadenken zullen we maar zeggen … Regelmatig ook typefouten corrigeren. Morgenvroeg toch maar verder gaan )

Na 40 minuten nog steeds geen shuttle te zien. Van diverse hotels zien we de busjes af en aanrijden, geen Pullman echter. Weer bellen. Moeten we maar instappen in de bus van Ibis. Vertel hem dat we de boeking hebben gemaakt bij Pullman en dat we dan ook verwachten te worden opgehaald door Pullman. Het vriendelijk blijven is bij mij over, ik ga even op de zakelijke stand . Yes sir, de shuttle is coming. Na 10 minuten komt ie dan eindelijk aangescheurd. Koffers vlug in de auto, gas erop en weg zijn we weer. Bij ieder rood stoplicht is het zuchten geblazen door de chauffeur. Als een echte Jos Verstappen racen we door de straten van Diegem . Gelukkig belanden we niet in de grindbak ) . Uiteindelijk staan we dan voor de ingang van Pullman. Hier gaan we dus nog even een mailtje over sturen. Auto’s in de koffer, ff plassen in hotel en we zijn op weg.

Rond 11 uur maken we dan de voordeur van ons eigen huisje weer open. De vakantie zit er nu echt op. Wat hebben we genoten.

Update na een volle dag weer in Nederland:

Wat missen we het heerlijke vakantiegevoel en het relaxte in Amerika. Rustig in je auto over de weg toeren tov de drukte in Nederland en de petjes in de kadetjes die je overal inhalen.
Wat missen we het vriendelijk worden toegesproken in de supermarkt en dat zelfs je boodschappen worden ingepakt tov de chagrijnige, ongeïnteresseerde kassabediende in de winkel hier.
Wat missen we de ongedwongen sfeer tov het jachtige dagelijkse leven hier.
Wat missen we de heerlijke villa en het geweldige zwembad. Edwin en Wendy, nogmaals hartelijk dank voor jullie gastvrijheid !!
Wat missen we het heerlijke klimaat
Wat missen we ……

Iedereen bedankt voor alle leuke reacties ! Het stimuleert zeker om bij een volgende reis naar Orlando weer een verslag te maken.

Alex

Dag 16 (02/09) - De terugreis

Vandaag is dan toch weer de dag aangebroken welke de minst leuke is van de vakantie. We moeten helaas weer terug naar ons kikkerlandje. De wekker was gezet op kwart over 7. Om 6 uur had ik het echter al gehad in bed en sluip de woonkamer in. Het is nog rustig….. voor 5 minuten. Dan strompelen de kinderen 1 voor 1 de kamer binnen, ze willen echt nog niet naar huis. Helaas…..

Ik haal vast de bedden af en kijk nog even op internet naar spannende dingen. Niets schokkends uit Nederland, geen mail van United dat we nog een week langer mogen blijven, omdat het vliegtuig heeeeeel veel vertraging heeft. De vuilnisbakken worden naar buiten gereden, voor de laatste keer langs het biljart af. Zullen we nog 1 potje ?

Nog even een laatste foto aan de rand van het zwembad wordt genomen.




Simone is inmiddels ook begonnen met aankleden en niet veel later kunnen de koffers definitief op slot. Het is toch maar goed dat we een 5e koffer hebben gekocht, deze zit toch ook wel aardig vol. De koffers hebben geen overgewicht volgens de weger van de Walmart, ikzelf ga hier maar niet aanhangen….

Om half 9 is de auto geladen en kunnen, nee, moeten we helaas vertrekken. Even de sleutel deponeren in het boxje en we kunnen op weg naar Orlando International Airport. Een ritje van wederom zo’n 80 miles. Zonder problemen leveren we 1,5 uur later de auto bij Alamo in. Even de bon checken of alles netjes op 0 USD staat en dan kunnen we naar de balie van United. Deze keer lopen we in een keer goed. Eerst de garage uit de terminal binnen, dan naar level 3 en we staan midden voor de check in bij United.

Hier is het gelukkig niet druk. Op een computerscherm voeren we ons confirmation number in, even later komt een medewerker van United onze paspoorten innemen ( als hij ze nou niet terug brengt dan moeten we blijven ) en worden de labels aan de koffers geplakt. Paspoorten krijgen we weer terug, helaas…



De koffers zijn weg, nu ff een paar lekkere zitplaatsen zoeken en dan nog wat winkeltjes bekijken. Jor koopt nog een mooi vliegtuig in de Disneywinkel, voor vriend Willem wordt nog een mooie pet in de Kennedy Space Centre winkel ingeslagen. Voor onszelf slaan we alleen nog wat etenswaren in. Chicken or pasta is hier nog niet te verkrijgen …. Nog even een koude shot voor de hersenen middels een frappuccino bij de Starbucks, helaas geen cheesecake te verkrijgen, dat is een tegenvaller.




We gaan door de douane, paspoorten worden getoond en dan kunnen we door naar de bakken die ons al op staan te wachten. Schoenen weer uit, alles ruikt nog fris, riem uit de broek ( de broek zakt toch niet af aan het einde van de vakantie ), laptop uit tas en dan kunnen we weer door. Om half 1 zijn we bij Gate 46, het vliegtuig staat al klaar. Nog even op internet, even op MSN met Pieter en Wendy. Ook ga ik weer even verder met het typen van het verslag, ben nu bij tot en met de vlucht van Orlando naar Washington.

Iets voor half 4 landen we, mooi op tijd, in Washington. We kunnen vrij snel uit het vliegtuig en zien op de borden dat we vervolgens naar gate C27 moeten. Dit is niet ver lopen gelukkig. Er moet nog gegeten worden voordat we aan de vlucht naar Brussel kunnen beginnen. Maar in Washington is geen echte foodcourt. Tenminste, wij konden er geen vinden en zijn gestopt bij C5. We lopen een heel stuk door de gangen heen ( loopbanden hebben ze hier helaas niet ) maar geen gezellig plein met eettentjes te vinden. Dan maar weer terug naar de gate waar we straks van moeten vertrekken. Onderweg stoppen we maar even bij de Wendy’s en slaan een vette hap in, friet met cheeseburgers. Met een goed gevulde buik kunnen we beginnen aan de terugvlucht.



De vlucht naar Brussel vertrekt mooi op tijd, iets na zessen gaan de wielen van de grond. We zitten deze keer weer in de Economy, is weer wennen na de Economy Plus van de heenreis. Na 3 minuten klapt de man voor mij zijn stoel al in de slaapstand, ruimte is nu weer een stukje kleiner.


Na een half uur klopt mijn achterbuurvrouw me op de schouder ( gaan we tikkertje doen ? ). Ze moet in haar tas zijn, maar omdat mijn stoel ook in de luierstand staat, kan ze er niet bij. Ik braaf even de stoel naar voren, we moeten immers nog zo lang.




Na een uurtje vliegen komt dan weer het moment waar we de hele vakantie naar uitgekeken hebben, chicken or pasta ! Als we de keuze maar kunnen maken, allebei nemen mag helaas niet. En waar op de heenreis de chicken de beste tot nu toe was geweest, is de kip op de terugreis echt niet te eten. Deze kip komt met stip op nummer 1 binnen van de slechtste smakende vliegtuigkippen ooit door ons (proberen ) te eten.

Na dit diner gaan de lichten vrij snel uit. Weer een geklop op mijn schouder, wat nu weer …. Haar buurvrouw moet naar het toilet maar kan er niet door, mijn stoel he …. Gezegd dat dit de laatste keer is, anders blijft ze maar zitten tot aan Brussel. Als ik nu maar geen kauwgum in mijn haren gesmeerd krijg.

En zo vliegen we de nacht in …..

Dag 15 (01/09) - de laatste dag / Outback

Vandaag is dan toch de laatste dag aangebroken van ons verblijf in Inverness.
Net nu we beginnen uit te slapen moeten we weer naar huis. Rond kwart over acht komt er leven in de brouwerij. De laptop gaat aan, de ontbijttafel wordt gedekt, de lamellen worden opengetrokken. ( kan ook in een andere volgorde zijn geweest ). Wat moeten we vandaag nog allemaal doen ? Erg vreemd om over moeten te praten op een vakantie waar niets moest maar alles mocht.

Na het ontbijt duikt Simone weer voor de tv, kanaal 57, HGTV.
Ik duik met de mannen de garage in, er moet weer gebiljart worden. Jordan en zeker Mitch weten inmiddels de ballen aardig te raken en ze gaan ook nog de goede kant op.



Ik heb het moeilijk en win maar zelden een partij ( of ligt het gewoon aan mijn kunnen en omdat ik met een blinddoek om moet spelen ) Nadat ik weer een partij op miraculeuze wijze heb verloren, ballen die ineens langzaam afbuigen, ben ik er van overtuigd dat de boel is gesaboteerd. De waterpas wordt op tafel gelegd en inderdaad, de tafel loopt “iets” af. De kinderen hebben de grootste lol.



Dan maar het zwembad in, het is flink bewolkt maar de temperatuur is aangenaam. Simone blijft binnen nog even een programma afkijken. Het enige minpuntje misschien van deze villa, geen klein flat tv-tje buiten ….

Op het forum zien we iets staan waar we niet vrolijk van worden. Onder het kopje " wie komen er bijna terug " staan wij ook !! Het einde komt echt in zicht.



Na de lunch beginnen we vast op ons gemak met het verzamelen van de spullen. Het inpakken moet toch een keer beginnen en nu kunnen we misschien nog kijken of er een koffertje bijgekocht moet worden. Dat scheelt later op de dag / avond veel stress. Ondertussen begint het buiten ontzettend te regenen en onweren. Dit is pas de 2e keer dat we hier in Inverness zoveel regen hebben deze vakantie.
Kan ik misschien straks nog even met de Jeep door de blubber racen.



De palmbomen had ik vanmorgen al voor de laatste keer water gegeven en afscheid van ze genomen. Dit buitje moeten ze maar als een extraatje zien.

Tijdens het inpakken regelmatig nog even op MSN met de people in Nederland. PenPe Pieter, Edwin , Wendy, Marc, Marjolein, Gwenda, allemaal komen ze nog even voorbij om ons een goede reis te wensen. Dat moet morgen wel een soepele terugreis worden.

Inmiddels heb ik ook een mailtje ontvangen van United dat ik online kan inchecken. Zal ik dit al gaan doen of toch maar even wachten ? Check ik 4 koffers in of moeten het er toch 5 worden ? De boys hebben gisteren allebei nog een grote knuffel gekocht bij World of Disney. Ach, inchecken kan later ook nog.

Tegen de klok van 5 gaan we nog even naar de Walmart om wat laatste spullen te kopen. Mitch en Jordan duiken meteen weer tussen de spullen van de PS2, daar hebben we voorlopig geen last van. Helaas is het gitaar voor de PS2 te groot om mee te nemen in een koffer, dan hier nog maar even een potje gespeeld.



We schaffen toch maar een extra koffer aan, hoeven we niet zo te proppen en zit alles niet zo krap ingepakt. ( maar die gitaar past er nog steeds niet in, jammer )

Daarna even thuis de laatste aankopen neerzetten en dan op weg voor ons afscheidsetentje bij de Outback.
We eten hier weer heerlijk, al bevat de outback special van zowel Mitch als Robin een aardige pees. Even gemeld aan de serveerster, na vele verontschuldigingen gaat ze de manager erbij halen. Die begint ook met meerdere malen zijn excuses aan te bieden en vraagt of we iets anders willen van de kaart, zoek maar uit. Of hij stelt voor om een menu niet in rekening te brengen. We zeggen het maar…. Extra eten past er niet meer bij, dus gaan we voor de “korting”. Dit wordt netjes en snel opgelost. Geweldige service !



Bij thuiskomst pakken we de laatste dingen in, morgenvroeg alleen nog een beetje handbagage. De koffers staan klaar voor vertrek, we hebben online ingecheckt, de was is gedaan, de badlakens liggen weer schoon in de kast, de vaatwasser draait ook nog een keer…

Aan alles komt een einde. We schrijven nog even in het gastenboek en dan is het tijd om naar bed te gaan. De bacardifles wordt leeggeschonken, de laptop gaat weer richting slaapkamer. Met een aanloop spring ik weer op het geweldige bed om aan mijn verslag te beginnen.

Met veel plezier heb ik dit iedere avond gedaan, me bijna schuldig voelend als ik een keer geen puf meer had. Het is erg leuk om te zien dat vele mensen het verslag lezen en waarderen wat je doet. Ook voor jezelf is het leuk om later terug te kijken wat je allemaal hebt gedaan.

De wekker wordt voor de 1e keer gezet deze vakantie. We vliegen morgen pas om 13:22 naar Washington en om 17:56 naar Brussel. Maar ja, we moeten nog 1,5 uur rijden naar het vliegveld, de auto moet ingeleverd worden bij Alamo en ook moeten we ons toch weer op tijd melden aan de balie bij United. Stel je voor dat we de chicken or pasta mislopen …..

Het glas is inmiddels leeg, dit was het laatste verslag vanuit Inverness Florida.
Hopelijk morgen op Orlando of Washington nog even verbinding om een update te plaatsen. Anders probeer ik dit zsm te doen na terugkomst in Nederland !

Iedereen nogmaals bedankt voor alle reacties via de weblog / mail en tot snel !!

Dag 14 (31/08) - Downtown Disney / Red Lobster

Vanochtend doen we het weer rustig aan. Rond kwart over 8 worden we wakker, we beginnen dus lekker uit te slapen. Ik werk nog een uurtje, Simone gaat weer voor de buis, die is helemaal verkocht aan het woonprogramma. De kids spelen wat op de DS, Robin houdt het nog wat langer vol in bed.

Na het ontbijt duiken we weer lekker het zwembad in. De temperatuur is lekker alleen is het nogal bewolkt. Gelukkig breekt de zon snel door en is het weer aangenaam vertoeven op het luchtbed.

Overmorgen gaan we weer naar huis, daar proberen we nu nog even niet aan te denken. We maken er weer een echte relaxochtend van, zoals we die al vele hebben gehad deze vakantie.

Jor gaat even kijken of de post is geweest. Natuurlijk niet te voet, nee, ook dat doe je in Amerika gemotoriseerd.

Auto wordt weer binnen geparkeerd, dan meteen maar een potje biljarten. Hierna weer snel het zwembad in, lekker afkoelen.

We besluiten om na de lunch naar Downtown Disney te gaan. Weer een ritje van zo’n 80 miles. TomTom is weer foutloos, zonder problemen zijn we er rond half 5. Onderweg laten we weer de nodige coins achter bij de tolpoortjes.

Als eerste wordt World of Disney aangedaan. Hier worden weer de nodige dollars achtergelaten, de kids moeten gewoon scoren. Jordan en Mitchell kiezen een grote knuffel uit, die van Mitch nog wat groter dan die van Jordan. Hoe gaan we het toch allemaal thuiskrijgen ? Vliegen we terug met de Antonov ?

Robin koopt een nieuwe trolley van Disney, die foppen ze niet op de terugweg. Ook Simone kan natuurlijk niet achterblijven en koopt wat keukenspul van onze disney vrienden. We lopen nog even wat rond maar beginnen dan toch wel weer honger te krijgen. Even de stemmen tellen, het wordt 5 – 0 voor de Red Lobster. Even aan TomTom vragen waar de dichtstbijzijnde zit en we kunnen weer op weg.

10 minuten later zitten we aan tafel, net op tijd want buiten barst er een hevig onweer los.
We gaan weer voor de endless shrimps. Mitch en Jor laten zich deze keer niet meer afschepen met een kindermenu, ook zij willen onbeperkt garnalen. We eten onze buikjes weer helemaal vol en de keuken helemaal leeg. Wat hebben we toch weer een voorraad weggewerkt. Buiten onweert het nog volop.

We zouden eigenlijk nog gaan midgetgolfen, maar dat valt dus letterlijk in het water. Ik daag de mannen dan maar uit voor een paar potjes poolen, dit vinden ze een goed alternatief.

Onderweg slecht weer, het dondert en het bliksemt en het regent meters bier. Een uur en 20 minuten later zijn we weer veilig thuis. De knuffels worden van de kaartjes ontdaan, Robin maakt vast een proefritje met haar nieuwe trolley. Meteen wordt ook even gekeken wat er allemaal in moet op de terugreis.

Ik duik met de kids de garage in. Belofte maakt immers schuld. We spelen een paar partijen en houden het dan voor gezien. We gaan de dag weer afsluiten. De boys zijn erg snel vertrokken, dicht tegen de nieuwe knuffels aan in bed. Ik maak de fles bijna leeg, laat er nog een borrel voor morgen inzitten.

Met een aanloop duik ik weer boven op bed en begin aan het verslag. Het vaste ritueel eigenlijk deze vakantie. Simone houdt het al snel weer voor gezien en trekt zich weer terug in het bos. Blijkbaar staan er nog steeds een paar bomen overeind.

Morgen wordt het weer volgens de voorspellingen:

We zullen zien. Het is in ieder geval onze laatste volle dag hier in Inverness Florida

Dag 13 (30/08) - pyamadag en werken

Zondag pyamadag. Voor Jor een dag om dus echt het huis niet uit te gaan. Hij wil een uitzondering maken en zijn pyama / onderbroek verruilen voor een zwembroek. Maar verder wil hij vandaag echt niet gaan.

Ik ben weer als eerste wakker, zo rond de klok van kwart over 7. Beetje trillerig, komt het door het gebrek aan alcohol in mijn lichaam ? Gisteravond bekaf van het shoppen en geen puf meer om een borrel te drinken. Vanavond dus verplicht weer aan de drank.

Zoals gezegd staat er voor vandaag dus weer een rustdag op het programma, lekker een beetje hangen aan het zwembad, beetje lezen op bed, beetje internetten / msn-en en natuurlijk regelmatig wat lekkers eten. Vandaag bij het ontbijt een gebakken ei met bacon, geen uitgebreid geknutsel dus.

Via internet volg ik de verrichtingen van PSV en heb wat kontakt met Nederland via de MSN.
Rond 11 uur ga ik zakelijk aan het werk. Eerst binnen, daarna met laptop naar buiten, lekker werken aan de rand van het zwembad. Af en toe een duik om af te koelen en dan weer verder. Zo kan werken best lekker zijn. Voordat ik het eigenlijk weet, is het al rond de klok van 2-en.

Ondertussen ook de palmbomen weer hun portie water gegeven. Ze zijn me weer dankbaar en wuiven volop met de bladeren. Hopelijk komt morgen wel de tuinman weer. Het gras staat inmiddels zo hoog, dat ik me er bijna met een zeis doorheen moet ploegen.

Het weer is vandaag heerlijk, volop zon. Na de dagelijkse shot van Mint Ice met chocolate chips duik ik weer achter de laptop, nog even een uurtje werken. Dan vinden de kids het genoeg en vinden dat ik weer vakantie moet komen vieren. De verbinding met de zaak wordt weer verbroken. Ik moet komen biljarten. Wederom verlies ik mijn partij. Of ik moet andere regels gaan verzinnen, of ik moet met dollars gaan wapperen, of de tafel moet waterpas gezet worden, maar er moet iets gebeuren als ik ook nog een potje wil winnen deze vakantie.

Na de inspanning in de garage weer snel het zwembad opzoeken, het luie zweet van het lichaam afspoelen. Wat is het toch heerlijk zo’n eigen zwembad, waarin ook nog gedoken kan worden. De kids doen lekker mee, lekker bommetje met z’n allen.

Dan ga ik maar weer ff lekker luieren op het luchtbed. Na enige tijd schiet ik wakker, open mijn ogen en denk 3 ooievaars te zien. Heb ik te lang in de zon gelegen ? Dat kan toch niet waar zijn ? Help, niet nog meer kinderen .... 3 is al meer dan genoeg ..... Na nadere inspectie daalt mijn hartslag weer naar vakantieniveau. Pfff.

Dan moet er weer over het avondeten nagedacht gaan worden. Ik wil eigenlijk wel naar de Red Lobster in Ocala ( zo’n 25 miles ) of naar de Outback hier in het dorp. Jordan wil echter niet buiten de deur eten, hij eet liever een keer binnen de deur. Natuurlijk in onderbroek, het is nog steeds zondag. Aangezien niemand de behoefte heeft ( ik natuurlijk wel ) om er op uit te trekken gaan we maar voor eten voor de buis. Ik ga samen met Simone naar de Walmart om wat etenswaren te halen ( anders dan chips, snoep, ijs en Oreo’s ). De kids willen wel zo’n pizzaatje van 16 inch ( toch doorsnee van ruim 40 cm ) aangevuld met chicken wings van de TGI. Ikzelf heb nog burgers van de Black Angus in de vriezer liggen, die maak ik me meester ( natuurlijk wel eerst even gebakken in de pan ). Sim geniet van een Caesar Salad en het restant van de fruitsalade.

Onder het eten kijken we lekker weer een paar afleveringen van Two and a Half Men.

Na het buitenzetten van de vuilnisbak, nog wat internetten, reisverslagen lezen van andere forumleden en wat lezen duiken we rond 10 uur allemaal ons bed in. Zo’n dag niets doen kan dus ook vermoeiend zijn. Ik duik weer met laptop en borrel op bed. Ik ga werken aan mijn verslag en daarna nog even zakelijk aan de gang. Simone heeft inmiddels een nieuwe tv zender ontdekt wat over verbouwingen en inrichtingen van huizen gaat. Als ze nu maar geen ideeën krijgt voor thuis …..

De familie Paulusma heeft voor morgen het volgende weer in gedachten, ben benieuwd of er weer iets van klopt. De tijd dat we hier zijn hebben ze het eigenlijk dagelijks over scattered T-storms, eigenlijk hebben we die bijna geen gehad. Dus die hier en daar is dus over het algemeen daar geweest. Over het algemeen is het droog weer, wel regelmatig bewolkt. Het is al een tijdje geleden dat ik met de Jeep lekker door de plassen heb kunnen racen. Je zou bijna naar regen gaan verlangen .....

Dag 12 (29/08) - Pr1me / TGI Friday's

Rond kwart voor 7 heb ik alweer genoeg geslapen, de dag kan weer beginnen. Ik ga eerst een paar uur werken voordat we rond half 10 aan tafel gaan. We zijn van plan om er weer een rustdag van te maken, hebben het natuurlijk gisteren al druk gehad. Na het ontbijt ga ik ff met de mannen wat boodschappen doen. Natuurlijk gaan ze weer niet mee om te helpen maar om een beetje op de gitaar te rammen bij de Walmart. Als ik nu Jor met zijn blokfluit erbij zet, een plastic bekertje op de grond, dan kunnen we misschien nog wel wat dollars verdienen.


Op de terugweg van de Walmart doen we ook de Publix nog even aan. We werden er al op geattendeerd door echte fruitsaladefans ( PenPE ) dat er wat ontbrak op de foto van de ontbijttafel van gisteren. Met een heerlijke bak fruitsalade op zak vertrekken we weer richting villa.

En dan, ja, de volgende foto zegt genoeg ( en is niet uit Seaworld ! ) :




Na de lunch, met oa natuurlijk broodjes, maar ook ijs en fruitsalade, besluiten we om er toch nog maar op uit te trekken en naar Pr1me te gaan. We werden al gebeld door de creditcardmaatschappij of er iets aan de hand was, er was al een aantal dagen geen transactie gesignaleerd.

Rond 4 uur verlaten we de Turnpike. Simone heeft vorig jaar bij Ralph Lauren op de International Drive flink gescoord, maar nu kunnen we de winkel niet meer vinden. Zat aan het einde van de Int. Drive, net voor Pr1me. Even stukje rondgereden maar winkel is echt verdwenen. We besluiten om eerst maar lekker te gaan eten bij de TGI voordat we de Pr1me gaan overvallen. Met de kortingsbon van MattRob ( nogmaals dank ) op zak gaan we allemaal voor de spare ribs. Sinds New York keken we al weer naar deze dag uit, spare ribs van de TGI. Ze smaken ons allemaal weer heerlijk ! Bij het afrekenen wordt de kortingsbon netjes geaccepteerd ( buy one entrée, get one entrée free ).




Dan kunnen we eindelijk op weg naar de Pr1me. Het lijkt erg druk te zijn maar we vinden een plekje vooraan om te parkeren. Het shoppen kan beginnen. De 1e winkel waar we naar binnen gaan is de DKNY. Simone scoort hier een aantal dingen, de creditcard is weer van z’n stoflaagje verlost. Jor wil graag trampoline springen ( staat zo'n ding ook niet bij de villa voor de deur ? ). Deze kan nog hoger. Dus hem in de beugels gehangen en springen maar. Hij leeft zich lekker een paar minuten uit.




Een paar uur samengevat, rond 10 uur komt de rook inmiddels van de creditcard, zijn we helemaal bekaf van het shoppen en hebben we pijn in onze rug van het dragen van de tassen. We hebben goed ons best gedaan.



Het is vandaag heerlijk weer geweest, wederom geen regen gezien. Na een uur en een kwartier zijn we weer op onze plaats van bestemming, de villa. Iedereen heeft de batterij leeg, ff nog wat drinken en dan ploffen we allemaal met een voldaan gevoel op bed. We hebben weer een heerlijke dag gehad.

Puf voor het verslag heb ik niet meer, ook de bacardifles blijft onaangeroerd. Ik slaap al voordat mijn oren het kussen raken. ( als je goed oefent lukt het, je beide oren tegelijk het kussen laten raken )

De weersverwachtingen voor morgen. Ziet er goed uit, denk niet dat we de villa zullen verlaten. En morgen is het natuurlijk ook zondag, pyamadag.

Dag 11 (28/08) - Paddock Mall / Outback

Vanmorgen wakker gemaakt door de sms wekdienst. Krijg om kwart over zes 8 sms-jes binnen. Ja, dan ben je wel wakker. En de sms-jes waren nog niet eens voor mij bestemd. Dat is het nadeel als je bij veel mensen als eerste in de namenlijst van de gsm staat. Toetsenbord niet op tijd blokkeren heeft dan dit als gevolg. Ik zal geen namen noemen, maar Bart, bedankt !!
Gelukkig daarna toch nog even in slaap gevallen. Om half negen gaan de oogjes wederom open.

We gaan weer in een rustig tempo de tafel dekken en ontbijten. Ik mag in de keuken weer voor de eieren en bacon gaan zorgen. Alles komt weer veilig, zonder eierschil, op tafel.

Na het ontbijt weten we eigenlijk niet wat we willen. De planning was om naar Pr1me te gaan, maar echt zin hebben we niet om er op uit te trekken. Buiten is het bewolkt. Ik zit een beetje op MSN, Simone is wat aan het lezen en de kids liggen in het zwembad. Waarom zouden we ons druk maken ? Ik heb een nog beter idee en duik nog even lekker terug in bed. Simone is het hier helemaal mee eens, we sluiten de luikjes nog voor een schoonheidsslaapje. De kinderen zijn inmiddels uit het bad gekomen en spelen een potje Monopoly.

Na een heerlijke nap ga ik een potje biljarten met Mitch. Jor en Robin zijn nog even lekker het zwembad in gedoken. De poolboy is geweest en het zwembad ligt er weer een stuk beter bij.

Rond 3 uur gaan we naar Ocala. We hebben op het forum nog een kortingsbon gescoord voor de TGI ( nogmaals dank Robert-Jan ) en willen deze vanavond gaan inleveren. Het is tenslotte vrijdag, waar kun je dan beter gaan eten dan bij Thank God it’s Friday ? We gaan eerst naar de Paddock Mall welke iets voor Ocala ligt. Een ritje van iets meer dan een half uur. Van Simone hoef ik me niet in te houden en mag ik best een mooie ring voor haar kopen. In de Mall is eigenlijk weinig te beleven. En ook geen echte outlet prijzen. Simone ziet wel een mooie ring, eigenlijk zijn het er twee, voor de fantastische prijs van $ 998. Och, de koers van de dollar staat lekker, Robin koopt er ook een. Oeps, ik ben vergeten de komma te plaatsen, in totaal reken ik 19,96 $ af. Zullen het echte diamanten zijn ? Ik adviseer om ze maar niet tijdens het zwemmen om te houden willen ze er nog meer plezier aan beleven deze vakantie.
Ik heb geprobeerd een foto te maken, maar de diamant is zo huge, dat het maken van de foto niet lukt door de spiegeling van de flits. Misschien morgen bij daglicht.

Verder zal deze mall nooit tot mijn favoriete gaan behoren. Ik vind het een mall zonder uitstraling. Robin scoort echter ook nog een nieuw shirt en heeft dus wel aardig geshopt.

Rond 6 uur beginnen we trek te krijgen in de spare ribs van de TGI dus we gaan op zoek naar de auto.
Gelukkig hebben we goed onthouden waar deze geparkeerd staat, dus zonder problemen vinden we hem terug. Of kwam het nu omdat er eigenlijk maar een twintigtal auto’s geparkeerd staan op het grote terrein ? We geven het adres van de TGI in en gaan met onze ijzeren hein op pad. Een kwartier later hebben we nog steeds geen TGI gevonden en geven we de zoektocht op. Het was al vreemd dat er geen filiaal in Ocala op de site van TGI stond….. Volgens een andere site zou dit echter wel het geval moeten zijn.

Er zitten onderweg genoeg andere restaurants, we gaan dan voor de Red Lobster. 5 minuten later rijden we daar het terrein op. Volgens mij hebben meer mensen mijn site gevolgd en gelezen dat je er onbeperkt garnalen kunt eten voor 15 dollar. De wachttijd bedraagt 40 minuten, daar hebben wij geen zin in. Dus weer in de auto geklommen en op naar huis. We gaan wel “thuis” bij de Outback eten.

Onderweg naar de villa zien we op een parkeerterrein bij de Publix een groot aantal oude auto’s geparkeerd staan. Even vlug op de rem en de parkeerplaats op gereden. Erg leuk deze onverwachte show van mooie wagens. Old Town is nu morgen niet voor een 2e maal nodig.

Verder zien we onderweg nog een mooie verzameling van grasmaaiers, kunnen er helaas geen geschikte vinden. ( of is het een grasmaaierkerkhof ? ) Auto in de berm, raampje open, vlug wat foto’s schieten, raampje dicht en gassen. Ik heb het idee dat er ieder moment zo’n grote Amerikaan in een tuinpak uit de struiken komt en met een geweldig geweer begint te zwaaien.

Gelukkig bereiken we veilig, zonder kogelgaten in de achterraam, de Outback.

Hier gaan we als eerste weer voor de Bloomin' Onions, deze krijgen we gratis omdat we een enquete op internet hebben ingevuld nav ons vorige bezoek. Is toch mooi meegenomen. Verder laten we ons de Outback specials weer goed smaken !! Met volle buiken rollen we naar buiten, we hadden toch iets eerder moeten stoppen en om een doggybag moeten vragen. Doen we de volgende keer maar ….

Thuis gaan we nog even lekker in het zwembad welke mooi verlicht is. Het water is nog heerlijk.

Rond half 11 duikt iedereen weer het bed in, ik volg als laatste. Er is niemand meer op MSN. Raar, het is toch weekend in Nederland. Gaat iedereen dan vroeg naar bed, jullie mogen toch lang opblijven en morgen uitslapen ?

Gewapend met mijn laptop en een glas bacardi klim ik weer op het bed om het verslag van vandaag te maken. Ik was gisteren te laat, kreeg al boze mails dat de dagprogrammering in de war liep van de achterblijvers in Nederland.

Morgen dan waarschijnlijk wel Pr1me, de verwachting mbt het weer:

Dag 10 (27/08) - Florida Mall / Steak 'n Shake

Rond half 8 staat Mitch langs mijn bed. Heb ik me verslapen, moet ik naar mijn werk en de kids naar school ? O nee, het is vakantie. Wat is het dan ? Hij voelt zich niet lekker, heeft hoofdpijn en buikpijn. Of hij even onder de douche mag staan. Ik spring uit bed ( zijn van die hoge, dus iedere sprong is een gevaar voor de enkels. Moet ik ze ’s avonds maar intapen voor noodsprongen ? ) en ga voor hem de douche aanzetten. Simone tovert wat lekkers voor Mitch uit de medicijnen la.

Ondertussen dek ik de tafel.

Na het ontbijt komt onze Spaanse hulp. Er moet een keer gestofzuigd worden. Op het nummer van Queen, I want to break free, is de villa snel weer schoon.

Daarna duik ik ff lekker in het zwembad, heerlijk relaxen op een luchtbed. Simone gaat lekker weer lezen, de kids vermaken zich met de DS..

Mitch voelt zich gelukkig weer redelijk goed, hij moet wel flink hoesten. We besluiten om er toch op uit te trekken. We gaan de Florida Mall onveilig maken. Spullen verzamelen, TomTom weer inschakelen en de rit naar de Florida Mall kan beginnen.

Inmiddels is het rond een uur of 1 als we aankomen, eigenlijk tijd om de maagjes weer te vullen. We gaan eerst weer aanvallen bij de Panera. Met 5 man sterk trekken we de voordeur open en gaan eerst op zoek naar een zitplaats. Het is aardig druk maar gelukkig is er nog een tafel vrij voor ons. Veel mensen met een laptop aan tafel, hier wordt gratis WiFi aangeboden.

We gaan weer voor de French Onion. Deze keer pakken we de uitvoering in een uitgehold broodje / brood, the soup in a sourdough bread bowl.

We leveren kortingsbonnen in welke we op internet hebben gevonden en rekenen zo 5 dollar minder af. Voor 35 dollar hebben we hier weer een heerlijke lunch gehad.

We hebben Jordan beloofd om naar de speelgoedwinkel te gaan, op naar de Toys ‘r Us dus. Deze is gelegen naast de Florida Mall, geen lange reistijd dus. Jor loopt hier heerlijk rond, blij dat we deze keer geen kleding gaan inslaan. Hij koopt 2 hot wheels, vrij bescheiden dus. Samen kopen de kids een Simpsons Monopoly. Eigenlijk kunnen we wat Jordan betreft weer terug naar de villa …..

Dan kunnen we eindelijk naar de Mall. We lopen hier wat uurtjes rond, maar eigenlijk kunnen we niets naar onze gading vinden. Zijn we shopping moe ??

Dan maar naar de International Drive, hier wat gift shops onveilig maken. Hier worden de nodige dingen gekocht door de kids, ze laten de dollars lekker rollen ( is wel moeilijk trouwens met biljetten )

Rond half 7 gaan we weer terug richting Inverness. Onderweg gaan we nog even langs bij een vestiging van Alamo, de auto doet wat raar. Oil change bij het starten, geen antenne, en echt heerlijk rijden doet ie niet. Hij lijkt een beetje te stuiteren / hikken bij constante snelheden. ( en dus zijn het eigenlijk geen constante snelheden door het hikken ). Misschien kunnen we een andere mooie auto scoren. Op het terrein staan echter maar een aantal auto’s waarvan 2 keer de Kia Rondo. Grotere SUV’s zijn niet aanwezig. We blijven maar gewoon lekker doorrijden in de Jeep.

Op de terugweg doen we de Steak ’n Shake aan, volgens Edwin hebben ze hier de lekkerste Milkshakes van de wereld. Bij binnenkomst lopen we al te kwijlen ( sorry nog, er was net gedweild ) als we de foto’s van de Shakes zien. Eerst gaan we een hapje / hap eten om af te sluiten met een Shake. We gaan allemaal voor de burgers met fries. Jordan heeft liever een tosti, hier zit ook friet bij.

Voor 4 dollar per persoon, hoe is het mogelijk, eten we de borden weer leeg en onze buikjes vol. En dan worden de Shakes aangeleverd, heeeeeerlijk. Voor iedereen in de buurt van een Steak ’n Shake: bezoek verplicht !!!
We pakken de Mint cookies ’n cream. Deze worden geleverd in een groot glas ( en dan echt groot ) en geserveerd met kers ( alleen gaat die nooit door het rietje passen ). Ik offer me op en help ook het glas van Simone tot aan de bodem leeg te zuigen. Zo ben ik dan ook wel weer.

Voldaan van het eten rijden we terug naar de villa. Nog even langs bij de Walgreens, voor Mitch een hoestsiroop kopen, hij blijft maar aardig blaffen ( en honden zijn verboden in de villa )

De kids gaan thuis meteen Monopoly uitproberen, ik ga nog even heerlijk lezen.

Tijd om naar bed te gaan, dus borrel weer ingeschonken, laptop onder de arm en naar bed.
Eigenlijk heb ik geen puf meer om het verslag te schrijven, sorry sorry, dus laptop gaat weer dicht.

De tv gaat aan maar al snel gaan mijn oogjes dicht. Weer een heerlijke dag is voorbij !

Het weer voor morgen: